Δεν τιμωρούμε την πολιτική του αύριο, τιμωρούμε τα πρόσωπα του χτες!

Σε λιγότερο από εικοσιτέσσερις ώρες οδηγούμαστε στις κάλπες. Στη πιο σημαντική εκλογική αναμέτρηση μετά το ’74. 
Μέσα σ’ ένα αβέβαιο περιβάλλον, με αλλοπρόσαλλες  συμπεριφορές του εκλογικού σώματος και ακόμα πιο περίεργες καταστάσεις.

Βασικός σύμβουλος: η απογοήτευση, η αγανάκτηση, ο θυμός, η οργή!

Και δεν έχουν καθόλου άδικο εδώ που τα λέμε!

Τριάντα και οχτώ ολόκληρα χρόνια διακυβέρνησης μέσα από ένα σύστημα που....

ενθάρρυνε την φαυλότητα, γενίκευσε τη διαφθορά, νομιμοποίησε τις μίζες, τη διαπλοκή, τον χρηματισμό, τον παράνομο πλουτισμό, και πολλά άλλα “βίτσια” της εξουσίας.

Τριάντα και οχτώ χρόνια μετά, το πολιτικό σύστημα μοιάζει να αποδομείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Πολλά νεότευκτα κόμματα, πάνω από τριάντα, πολλά έτσι… χωρίς πρόγραμμα, ορέγονται ρυθμιστικούς ρόλους. Και ακόμη περισσότεροι υποψήφιοι ονειρεύονται πρωθυπουργικούς θώκους και μεγαλεία, και απειλούν με ορμητικό καταποντισμό το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα!

Οι πιο πολλοί σαρξ εκ της σαρκός αυτού του ίδιου πολιτικού συστήματος που κυβέρνησε την Ελλάδα για τέσσερις τετραετίες, ένθεν κακείθεν, αποσχιζόμενοι αυτοκαθάρθηκαν και πλέον ως άσπιλοι και αμόλυντοι, διεκδικούν ευρωπαϊκή, προοδευτική, ανανεωτική, πατριωτική,  κάθε είδους ψήφο, τέλος πάντων!

Παρατηρείται μια ανορθολογική όσμωση μεταξύ των πολιτικών χώρων, καθοδηγούμενη από την σύγχυση, τον θυμό και την οργή του εκλογικού σώματος. Μετακινήσεις ψηφοφόρων αλλά και υποψηφίων σε σχηματισμούς άσχετους προς την αρχική τους πολιτική θεώρηση, σε πολιτικά άκρα, σε εξτρεμιστικές επιλογές. Επιεικώς, ένας πολιτικός αχταρμάς!

Ένα μεγάλο ποσοστό του εκλογικού σώματος συνεχίζει ακόμη και τώρα, λίγες ώρες πριν τις κάλπες, να παραμένει αναποφάσιστο και περιμένει να εκφραστεί κυριολεκτικά στο …παραβάν. Ένα σκηνικό που μυρίζει αποσύνθεση και κατάρρευση πασπαλισμένο με μεγάλη δόση τιμωρίας!

Ομολογουμένως, ο Αντώνης Σαμαράς και η ΝΔ διεξήγαγε μια δυναμική και επιτυχημένη προεκλογική εκστρατεία.

Παρουσίασε τις θέσεις του για την οικονομία. Με σαφήνεια, με ακρίβεια …κωδικών, με προοπτική. Πολλές από αυτές ήταν τόσο καίριες και πετυχημένες που αντιγράφηκαν πάραυτα από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και άλλους.

Παρουσίασε τις θέσεις του για τη νέα Διακυβέρνηση. Με τόλμη, με ευθύτητα, με όραμα, με ελπίδα! Πολλές από αυτές ήταν τόσο ρηξικέλευθες που ίσως και να τρόμαξαν τους …επαγγελματίες πολιτικούς.

Παρουσίασε την πολιτική του αύριο!

Θα περίμενε λοιπόν κανείς το μήνυμα να είχε περάσει αθρόα στους ψηφοφόρους. Η αλήθεια είναι ότι παρατηρήθηκε μια σημαντική μεταστροφή των ψηφοφόρων!! Η οποία θα ήταν πολύ μεγαλύτερη, αν δεν υπήρχαν τα πρόσωπα του χτες!

Όταν έστρεφε κάποιος το κεφάλι του από τον ομιλητή Σαμαρά και αντίκριζε το ακροατήριο, έπαυε να ακούει! 
Έκλεινε τα αυτιά ερμητικά! Αρνιόταν!

«Δεν θέλω τους παλιούς», ειναι η μόνιμη επωδός, η πιο συνηθισμένη «ατάκα» αυτών των εκλογών!

«Και επειδή δεν θέλω κανέναν, αρνούμαι και να δεχτώ τα προγράμματα του κόμματος.

Έστω και αν παραδέχομαι οτι είναι σωστά.

Έστω και αν με ενθουσιάζουν.

Έστω και αν στο βάθος κρυφά ξέρω οτι υπάρχει λύση. Υπάρχει ελπίδα!

Εγώ θέλω να τιμωρήσω! Θέλω να ΤΟΥΣ τιμωρήσω!»

Και εκεί ακριβώς σταματάει κάθε λογική συνέχεια και συνέπεια.

Υπάρχει βέβαια και το βράδυ της Κυριακής.

Καθώς και η επόμενη μέρα.

Και αυτή πρέπει να βρει την Ελλάδα έτοιμη να προχωρήσει παραπέρα.

Με σταθερό και σίγουρο βηματισμό.

Κυρίως όμως να παραμείνει στο παιχνίδι. Και να αλλάξει τους όρους του.

Τώρα που διαφαίνεται οτι οι όροι πιθανόν να αλλάξουν …ευρωπαικά!

Και αν κάποιοι αποφάσισαν να τιμωρήσουν, ας σκεφτούν πριν τιμωρήσουν μια ελπιδοφόρα πολιτική του αύριο!

Αν κάποιοι αποφάσισαν να τιμωρήσουν, ας τιμωρήσουν, απλά, πρόσωπα του χτες!

Γιατί αλλιώς φοβάμαι οτι θα φτάσουμε, όπως γράφει και ο Νικ. Καββαδίας, να στρέψουμε το καταραμένο μαχαίρι της τιμωρίας, ενάντια στον εαυτό μας!!