Στο έλεος του θεού βρίσκεται το Δημοτικό Πάρκο Σιδηροδρόμων Καλαμάτας

Το Δημοτικό Πάρκο Σιδηροδρόμων Καλαμάτας που αποτελεί στολίδι για την πόλη αλλά και μια πηγή πρασίνου για τους πολίτες της, δυστυχώς παρουσιάζει μια απαξιωτική κατάσταση, καθώς καμία δημοτική αρχή δεν έχει ασχοληθεί μέχρι τώρα σοβαρά με την συντήρηση και την φύλαξη του, παρά κάποιες επεμβάσεις και μερεμέτια. 

Το μοναδικό για το είδος του υπαίθριο μουσείο, κινδυνεύει....

άμεσα, από καθημερινούς βανδαλισμούς που γίνονται, με αποτέλεσμα όλα μα όλα τα εκθέματα που υπάρχουν στο χώρο του πάρκου, να έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές. 

Χρειάζεται άμεσα η παρέμβαση του Δήμου Καλαμάτας προκειμένου να φυλαχτεί ο χώρος, αφού η τελευταία παρέμβαση που έχει γίνει στο χώρο ήταν αυτή του 1998, που είχε γίνει μια γενική επισκευή στο Πάρκο και τα εκθέματα του, η οποία κάθε άλλο παρά βοήθησε στην διαφύλαξη τους. 

Ο πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Σιδηροδρόμου Μεσσηνίας, κ. Κωνσταντίνος Τριαντάφυλλος ζητά άμεσα τη περίφραξη του χώρου του υπαίθριου μουσείου τρένων στο Πάρκο Σιδηροδρόμων, για να προστατευτούν και να σωθούν - όσο είναι τώρα δυνατό - τα σημαντικά εκθέματα τα οποία έχουν υποστεί βανδαλισμούς.

Με αφορμή την εικόνα που παρουσιάζει σήμερα το Πάρκο, ο κ. Τριαντάφυλλος προβάλλει τη πρότασή του που δημοσιεύει η εφημερίδα "Ελευθερία".

Ο πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Σιδηροδρόμου Μεσσηνίας σημειώνει:

«Με περίφραξη, αν όχι όλου του πάρκου, ενός κεντρικού πυρήνα που θα χαρακτηριστεί ως μουσειακός χώρος και ορίζεται ως εξής: ανατολικά από το κτήριο του παλιού σιδηροδρομικού σταθμού, δυτικά από την Ψαρών, βόρεια από το χώρο του πατινάζ και νότια από τη λίμνη (πατινάζ και λίμνη θα μείνουν εκτός περίφραξης)».
Ο χώρος «θα μπορούσε να κλείνει μετά τη δύση του ηλίου και το καλοκαίρι να παραμένει προσβάσιμος μέσω του αναψυκτηρίου, όσο αυτό θα είναι ανοιχτό». 

Με τον τρόπο αυτό, οποιαδήποτε στιγμή θα μπορεί διέρχεται κανείς όλο το χώρο του πάρκου και την ημέρα θα περνάει και από το μουσείο».
Ο Κων. Τριαντάφυλλος θεωρεί ότι «πρέπει να πάψουμε να το βλέπουμε σαν χώρο παιδικής χαράς, αλλά μόνο ως μουσειακό, όπου εκτίθενται σπάνια δείγματα της βιομηχανικής μας κληρονομιάς. Αυτά μπορούν και ενδείκνυνται να χρησιμοποιούνται από διάφορους χρήστες - συλλόγους, υπό την προϋπόθεση να μη γίνονται επεμβάσεις σ’ αυτά, που αλλοιώνουν την αρχική τους μορφή». 

Και παρατηρεί ότι στο σύλλογο θεωρούν απαράδεκτο αυτό που ελέχθη ότι «για λόγους ασφάλειας, θα τοποθετηθούν σιδερένια κάγκελα στα παράθυρα των τρένων».
Για το οτομοτρίς, την αυτοκινητάμαξα De Dietrich που έχει υποστεί τους πιο πολλούς βανδαλισμούς, αναφέρει ότι «μόνο κάποια πράματα μπορούν να βελτιωθούν» - και υπενθυμίζει πως χάθηκε η ευκαιρία «όταν είχαμε κάνει πρόταση στη δημοτική αρχή, πριν από χρόνια όταν εκποιείτο από τον ΟΣΕ υλικό για σκραπ, να μεταβεί κλιμάκιο με τη δική μας συμπαράσταση, για να πάρουμε πολύτιμο υλικό που θα αντικαθιστούσε το κατεστραμμένο. Ουδείς όμως ενδιαφέρθηκε».
«Αν το πάρκο φυλασσόταν, θα μπορούσε να έχει εμπλουτιστεί και με άλλο τροχαίο υλικό που έχει αποκτήσει ο σύλλογος και το οποίο θα μπορούσε να εκτίθεται στο χώρο - μόνο όμως αν φυλασσόταν. Διότι δεν είναι δυνατόν με τα πενιχρά οικονομικά του ο σύλλογος να αποκαθιστά τις συνεχείς ζημιές που θα προκαλούνται. Και ειδικά όταν καταστρέφονται πράγματα που δεν μπορούν να επισκευαστούν ή να αντικατασταθούν».
Με απογοήτευση για τη σημερινή εικόνα του μουσείου, αναφέρει ότι «όταν πριν από κάποιο διάστημα γυρίστηκαν πλάνα από την ΕΡΤ για το ντοκιμαντέρ "Μετα-μουσείο", αντιμετώπισαν φοβερές δυσκολίες με το τι μπορούσαν να δείξουν από τα τρένα, ώστε να μη φαίνεται η καταστροφή και η εγκατάλειψη».
Τέλος, ο κ. Τριαντάφυλλος επισημαίνει ότι το μουσείο των τρένων στο Πάρκο Σιδηροδρόμων της Καλαμάτας «περιλαμβάνεται σε διεθνείς τουριστικούς οδηγούς ως υπαίθριο μουσείο τρένων από τα ελάχιστα θεματικά πάρκα. Και είχε βραβευτεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση, με άγνωστη τη διάθεση του βραβείου».