«Χρειάζεται αλλαγή οικονομικής πολιτικής και το χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο» τονίζει σε συνέντευξή του στο «ΘΑΡΡΟΣ» ο Δημήτρης Τσοβόλας
Από τα πλέον ηχηρά ονόματα της ελληνικής πολιτικής σκηνής, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και, φυσικά, από τους υπουργούς που συνέδεσαν άρρηκτα το όνομά τους με την οικονομία της χώρας, ο Δημήτρης Τσοβόλας έχει σίγουρα ισχυρή άποψη για την οικονομική κατάσταση που βιώνουμε.Σε συνέντευξή του σήμερα στο «Θάρρος» κάνει λόγο για ανάλγητη οικονομική πολιτική, σε λάθος δρόμο, που θα επιφέρει μεγαλύτερη εξαθλίωση στον ελληνικό λαό.
Κατά τον ίδιο, το χρέος....
δεν είναι διαχειρίσιμο και χρειάζεται ριζική αλλαγή της οικονομικής πολιτικής, με προώθηση σχεδίου επενδύσεων σε νευραλγικούς τομείς.
Όσο για τη συναίνεση, τονίζει πως χρειάζεται μόνο αν ξεκινήσεις από μηδενική βάση. Μάλιστα, είχε προβλέψει την προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας των δύο μεγάλων κομμάτων, η οποία πιστεύει ότι δεν έχει τίποτα να προσφέρει με αυτή την πολιτική.
Πάντως, το «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα» τον ακολουθεί ακόμα, και ο κόσμος εξακολουθεί να τον προσεγγίζει, να τον χαιρετά και να τον αγκαλιάζει, σε αντίθεση με τις εικόνες που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό με τις επιθέσεις σε πολιτικούς.
Για το αν θα επανέλθει; Απαντά κατηγορηματικά όχι με αυτή την πολιτική.
Πάντως, το «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα» τον ακολουθεί ακόμα, και ο κόσμος εξακολουθεί να τον προσεγγίζει, να τον χαιρετά και να τον αγκαλιάζει, σε αντίθεση με τις εικόνες που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό με τις επιθέσεις σε πολιτικούς.
Για το αν θα επανέλθει; Απαντά κατηγορηματικά όχι με αυτή την πολιτική.
-Πώς βλέπετε την οικονομική κατάσταση της χώρας μας στο σημείο που έχει φτάσει; Προχωράμε ολοταχώς σε ένα νέο πακέτο μέτρων, με τον κόσμο, ιδιαίτερα των χαμηλών εισοδημάτων, να αγανακτεί. Υπάρχει διέξοδος;
Τα νέα αυτά μέτρα θα βαθύνουν την ύφεση, θα αυξήσουν την ανεργία, θα οδηγήσουν στο κλείσιμο κι άλλων χιλιάδων μικρομεσαίων και μεγάλων παραγωγικών μονάδων. Θα οδηγήσουν σε περαιτέρω εξαθλίωση ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού. Τα μέτρα αυτά δεν πρόκειται να αποδώσουν τα αναμενόμενα από πλευράς εσόδων. Δυστυχώς, αυτό που προσπαθούν να πετύχουν οι δανειστές μας, αλλά και οι μεγάλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι να εξασφαλίσουν, κερδίζοντας χρόνο με ενυπόθηκες εξασφαλίσεις, το σύνολο του χρέους των 350 δισ., που μέχρι τώρα δεν είχε εμπράγματη ασφάλεια. Κι όταν το πετύχουν αυτό και μέσα από την εκποίηση δημόσιας περιουσίας και των κερδοφόρων ΔΕΚΟ, τότε θα αλλάξουν αμέσως τακτική, γιατί το χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο και δεν αποδίδει το να παίρνεις νέα δάνεια για να εξοφλείς τα παλιά, πληρώνοντας δυσβάσταχτους τόκους.
Άρα, χρειάζεται ριζική αλλαγή της οικονομικής πολιτικής στη χώρα μας, ώστε να ξαναφτιαχτεί ο αγροτικός τομέας της οικονομίας, αλλά και η μεταποίηση -δευτερογενής τομέας-, αν θέλουμε να έχουμε προοπτική, ως χώρα, ως οικονομία και ως πολίτες. Με το να εφαρμόζεις μια οικονομική πολιτική που αποτελείται μόνο από δημοσιονομικά μέτρα, αυξήσεις φόρων και περικοπές μισθών και συντάξεων, δεν αυξάνεις τα έσοδα, κι ας αυξάνεις τους φόρους. Αυξάνεις τη φοροδιαφυγή και αυξάνεις τα ανείσπραχτα ληξιπρόθεσμα χρέη των πολιτών, γιατί προκειμένου να επιβιώσουν οι μικρομεσαίοι έμποροι, βιοτέχνες και επαγγελματίες, θα προσπαθήσουν να πληρώνουν τους προμηθευτές και να μην πληρώνουν τα χρέη προς το Δημόσιο. Αυτό είναι διεθνής κανόνας και πρακτική. Και απορώ, πώς αυτό, οι δήθεν σοφοί της Τρόικας και του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, δεν μπορούν να το αντιληφθούν και συνεχίζουν μια πολιτική που αποδείχτηκε επί ένα χρόνο που εφαρμόζεται αδιέξοδη και αναποτελεσματική.
Τα νέα αυτά μέτρα θα βαθύνουν την ύφεση, θα αυξήσουν την ανεργία, θα οδηγήσουν στο κλείσιμο κι άλλων χιλιάδων μικρομεσαίων και μεγάλων παραγωγικών μονάδων. Θα οδηγήσουν σε περαιτέρω εξαθλίωση ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού. Τα μέτρα αυτά δεν πρόκειται να αποδώσουν τα αναμενόμενα από πλευράς εσόδων. Δυστυχώς, αυτό που προσπαθούν να πετύχουν οι δανειστές μας, αλλά και οι μεγάλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι να εξασφαλίσουν, κερδίζοντας χρόνο με ενυπόθηκες εξασφαλίσεις, το σύνολο του χρέους των 350 δισ., που μέχρι τώρα δεν είχε εμπράγματη ασφάλεια. Κι όταν το πετύχουν αυτό και μέσα από την εκποίηση δημόσιας περιουσίας και των κερδοφόρων ΔΕΚΟ, τότε θα αλλάξουν αμέσως τακτική, γιατί το χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο και δεν αποδίδει το να παίρνεις νέα δάνεια για να εξοφλείς τα παλιά, πληρώνοντας δυσβάσταχτους τόκους.
Άρα, χρειάζεται ριζική αλλαγή της οικονομικής πολιτικής στη χώρα μας, ώστε να ξαναφτιαχτεί ο αγροτικός τομέας της οικονομίας, αλλά και η μεταποίηση -δευτερογενής τομέας-, αν θέλουμε να έχουμε προοπτική, ως χώρα, ως οικονομία και ως πολίτες. Με το να εφαρμόζεις μια οικονομική πολιτική που αποτελείται μόνο από δημοσιονομικά μέτρα, αυξήσεις φόρων και περικοπές μισθών και συντάξεων, δεν αυξάνεις τα έσοδα, κι ας αυξάνεις τους φόρους. Αυξάνεις τη φοροδιαφυγή και αυξάνεις τα ανείσπραχτα ληξιπρόθεσμα χρέη των πολιτών, γιατί προκειμένου να επιβιώσουν οι μικρομεσαίοι έμποροι, βιοτέχνες και επαγγελματίες, θα προσπαθήσουν να πληρώνουν τους προμηθευτές και να μην πληρώνουν τα χρέη προς το Δημόσιο. Αυτό είναι διεθνής κανόνας και πρακτική. Και απορώ, πώς αυτό, οι δήθεν σοφοί της Τρόικας και του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, δεν μπορούν να το αντιληφθούν και συνεχίζουν μια πολιτική που αποδείχτηκε επί ένα χρόνο που εφαρμόζεται αδιέξοδη και αναποτελεσματική.
-Πιστεύετε, δηλαδή, πως ούτε αυτά τα μέτρα θα αποδώσουν;
Είμαι βέβαιος 100% ότι δε θα αποδώσουν. Γιατί όταν αυξάνεις την ύφεση και την ανεργία και μειώνεις τους μισθούς, τα ημερομίσθια και τις συντάξεις, μειώνεται η φορολογική βάση. Άρα, μειώνονται και τα έσοδα που εισπράττεις.
Είμαι βέβαιος 100% ότι δε θα αποδώσουν. Γιατί όταν αυξάνεις την ύφεση και την ανεργία και μειώνεις τους μισθούς, τα ημερομίσθια και τις συντάξεις, μειώνεται η φορολογική βάση. Άρα, μειώνονται και τα έσοδα που εισπράττεις.
-Αν αυτή τη στιγμή είχατε αποφασιστικό ρόλο σε οικονομικό επίπεδο, ποια θα ήταν η πρώτη σας κίνηση;
Η πρώτη κίνηση θα ήταν να προωθηθεί ένα σχέδιο επενδύσεων σε νευραλγικούς τομείς της οικονομίας με δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και, βέβαια, σε καμία περίπτωση περικοπές μισθών και συντάξεων κάτω από 1.500 ευρώ το μήνα. Από την άλλη μεριά, προοπτική και προτεραιότητα στον τουρισμό, στις υπηρεσίες γενικά, λόγω και της γεωγραφικής θέσης της Ελλάδας στο σταυροδρόμι των τριών ηπείρων, και ασφαλώς αξιοποίηση του δυναμικού μέσα από μια κοινωνική πολιτική που θα εξασφαλίσει κοινωνική και εργασιακή γαλήνη, που είναι οι προϋποθέσεις για μια πορεία ομαλής ανάπτυξης της οικονομίας και της χώρας.
Με άλλα λόγια, θα προωθούσα μια οικονομική πολιτική η οποία θα επιδίωκε μεν τη σταθεροποίηση της οικονομίας, δηλαδή τη μείωση του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους, μέσα όμως από βελτίωση της παραγωγής και της παραγωγικότητας, που θα φέρνει απασχόληση και όχι ανεργία και μέσα από μια παράλληλη κοινωνική πολιτική.
Σε καμιά περίπτωση δε θα προχωρούσα σε εκποίηση κερδοφόρων, στρατηγικής σημασίας για την οικονομία, δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών. Γιατί η εκποίηση αυτή είναι πρωτόγνωρη παγκοσμίως και μάλιστα, όπως νομοθέτησε η κυβέρνηση, ότι τα έσοδα θα πηγαίνουν αποκλειστικά και μόνο για το δημόσιο χρέος. Αυτή την πολιτική δε θα την έκανα σε καμία περίπτωση. Εξυπηρετεί μόνο τους δανειστές και όχι την ανάπτυξη και την ελληνική οικονομία.
Η πρώτη κίνηση θα ήταν να προωθηθεί ένα σχέδιο επενδύσεων σε νευραλγικούς τομείς της οικονομίας με δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και, βέβαια, σε καμία περίπτωση περικοπές μισθών και συντάξεων κάτω από 1.500 ευρώ το μήνα. Από την άλλη μεριά, προοπτική και προτεραιότητα στον τουρισμό, στις υπηρεσίες γενικά, λόγω και της γεωγραφικής θέσης της Ελλάδας στο σταυροδρόμι των τριών ηπείρων, και ασφαλώς αξιοποίηση του δυναμικού μέσα από μια κοινωνική πολιτική που θα εξασφαλίσει κοινωνική και εργασιακή γαλήνη, που είναι οι προϋποθέσεις για μια πορεία ομαλής ανάπτυξης της οικονομίας και της χώρας.
Με άλλα λόγια, θα προωθούσα μια οικονομική πολιτική η οποία θα επιδίωκε μεν τη σταθεροποίηση της οικονομίας, δηλαδή τη μείωση του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους, μέσα όμως από βελτίωση της παραγωγής και της παραγωγικότητας, που θα φέρνει απασχόληση και όχι ανεργία και μέσα από μια παράλληλη κοινωνική πολιτική.
Σε καμιά περίπτωση δε θα προχωρούσα σε εκποίηση κερδοφόρων, στρατηγικής σημασίας για την οικονομία, δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών. Γιατί η εκποίηση αυτή είναι πρωτόγνωρη παγκοσμίως και μάλιστα, όπως νομοθέτησε η κυβέρνηση, ότι τα έσοδα θα πηγαίνουν αποκλειστικά και μόνο για το δημόσιο χρέος. Αυτή την πολιτική δε θα την έκανα σε καμία περίπτωση. Εξυπηρετεί μόνο τους δανειστές και όχι την ανάπτυξη και την ελληνική οικονομία.
-Είδαμε τον πρωθυπουργό να επιμένει σε μια συναίνεση, η οποία δεν απέδωσε, και από την άλλη πλευρά συνεχώς υφέρπει το σενάριο των εκλογών. Τι μπορεί να δώσει μια λύση;
Η συναίνεση χρειάζεται όταν ξεκινήσεις από την αρχή. Από μηδενική βάση και συζητήσεις για τα προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας. Συναίνεση σε μια αδιέξοδη οικονομική πολιτική και κοινωνικά ανάλγητη δεν μπορεί να πετύχει. Και για λόγους πολιτικής τακτικής δεν πρόκειται να πετύχει, αλλά και δεν ωφελεί τη χώρα και την κοινωνία. Γι’ αυτό προβλέπω ότι το 2011 θα είναι έτος πολιτικής αστάθειας. Μου θυμίζουν αυτά που γίνονται το 1965. Βέβαια με τις ιδιαίτερες αναλογίες. Δεν εννοώ σε καμιά περίπτωση στρατιωτική δικτατορία, αλλά οικονομική δικτατορία από τους δανειστές, τις ξένες μεγάλες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη γνωστή υπεραντλατική συμμαχία.
Η συναίνεση χρειάζεται όταν ξεκινήσεις από την αρχή. Από μηδενική βάση και συζητήσεις για τα προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας. Συναίνεση σε μια αδιέξοδη οικονομική πολιτική και κοινωνικά ανάλγητη δεν μπορεί να πετύχει. Και για λόγους πολιτικής τακτικής δεν πρόκειται να πετύχει, αλλά και δεν ωφελεί τη χώρα και την κοινωνία. Γι’ αυτό προβλέπω ότι το 2011 θα είναι έτος πολιτικής αστάθειας. Μου θυμίζουν αυτά που γίνονται το 1965. Βέβαια με τις ιδιαίτερες αναλογίες. Δεν εννοώ σε καμιά περίπτωση στρατιωτική δικτατορία, αλλά οικονομική δικτατορία από τους δανειστές, τις ξένες μεγάλες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη γνωστή υπεραντλατική συμμαχία.
-Ο κόσμος σάς έχει συνδέσει με συγκεκριμένο σύνθημα, που ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου σάς «χρέωσε». Όμως, από το «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα» σήμερα έχουμε περάσει στο «Λαέ, στα παίρνω όλα»…
Ποιο είναι το καλύτερο; Το να στα παίρνουν επί 22 χρόνια; Γιατί επί 22 χρόνια τα παίρνουν όλα, είτε με τη μορφή της ήπιας προσαρμογής, είτε τώρα με τη μορφή της σκληρής προσαρμογής. Την 8ετία ’81- ’89 εφαρμόσθηκε μια τελείως διαφορετική οικονομική πολιτική από την τότε προοδευτική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η οποία έλεγε: Σταθεροποίηση με ανάπτυξη και κοινωνική προστασία και όχι σταθεροποίηση μέσα από εξαθλίωση των πλατιών λαϊκών στρωμάτων που εφαρμόσθηκε μετά το ’89 έως σήμερα και οδήγησε σε αυτό το αδιέξοδο. Παρ’ όλα αυτά, το 1989 το δημόσιο χρέος σε ευρώ ήταν 20 δισ., ενώ σήμερα ξεπερνάει τα 350 δισ. ευρώ, παρότι τα πήραν όλα από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και εισέπραξαν δισεκατομμύρια από την εκποίηση μεγάλων τμημάτων κερδοφόρων δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, όπως ΟΤΕ, ΔΕΗ και άλλα. Αυτό που έγινε μετά το 1989 και μέχρι σήμερα, δήθεν για να μειωθούν τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος, που αντίθετα πολλαπλασιάστηκαν, τι σημαίνει; Με πρόσχημα τη μείωση ελλειμμάτων και του δημοσίου χρέους, έγινε η πιο βάρβαρη και απάνθρωπη αναδιανομή του εθνικού πλούτου, υπέρ των αεριτζήδων του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και σε βάρος των παραγωγικών μονάδων, του αγροτικού και του αστικού τομέα, αλλά και σε βάρος των μισθωτών, των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων επαγγελματικών τάξεων. Άρα τα τελευταία 22 χρόνια, με πρόσχημα τον εκσυγχρονισμό και τη μεταρρύθμιση, σε απόλυτους αριθμούς το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 17 φορές παραπάνω, παρότι εισπράχθηκαν.
Άρα, να μην πιστεύει ο λαός αυτά που του σερβίρουν, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, διότι δεν πρέπει να ξεχνάνε το 1999 πόσα δισεκατομμύρια δραχμές χάθηκαν από το Χρηματιστήριο και διοχετεύτηκαν στο εξωτερικό, τα δισεκατομμύρια που δόθηκαν για τα Ολυμπιακά έργα, τα δισεκατομμύρια που δόθηκαν για τα μεγάλα έργα στα γνωστά εκδοτικά και οικονομικά συγκροτήματα, και τα χρήματα για τους αμυντικούς εξοπλισμούς, αλλά και για τα κρατικά νοσοκομεία.
Ποιο είναι το καλύτερο; Το να στα παίρνουν επί 22 χρόνια; Γιατί επί 22 χρόνια τα παίρνουν όλα, είτε με τη μορφή της ήπιας προσαρμογής, είτε τώρα με τη μορφή της σκληρής προσαρμογής. Την 8ετία ’81- ’89 εφαρμόσθηκε μια τελείως διαφορετική οικονομική πολιτική από την τότε προοδευτική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η οποία έλεγε: Σταθεροποίηση με ανάπτυξη και κοινωνική προστασία και όχι σταθεροποίηση μέσα από εξαθλίωση των πλατιών λαϊκών στρωμάτων που εφαρμόσθηκε μετά το ’89 έως σήμερα και οδήγησε σε αυτό το αδιέξοδο. Παρ’ όλα αυτά, το 1989 το δημόσιο χρέος σε ευρώ ήταν 20 δισ., ενώ σήμερα ξεπερνάει τα 350 δισ. ευρώ, παρότι τα πήραν όλα από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και εισέπραξαν δισεκατομμύρια από την εκποίηση μεγάλων τμημάτων κερδοφόρων δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, όπως ΟΤΕ, ΔΕΗ και άλλα. Αυτό που έγινε μετά το 1989 και μέχρι σήμερα, δήθεν για να μειωθούν τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος, που αντίθετα πολλαπλασιάστηκαν, τι σημαίνει; Με πρόσχημα τη μείωση ελλειμμάτων και του δημοσίου χρέους, έγινε η πιο βάρβαρη και απάνθρωπη αναδιανομή του εθνικού πλούτου, υπέρ των αεριτζήδων του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και σε βάρος των παραγωγικών μονάδων, του αγροτικού και του αστικού τομέα, αλλά και σε βάρος των μισθωτών, των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων επαγγελματικών τάξεων. Άρα τα τελευταία 22 χρόνια, με πρόσχημα τον εκσυγχρονισμό και τη μεταρρύθμιση, σε απόλυτους αριθμούς το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 17 φορές παραπάνω, παρότι εισπράχθηκαν.
Άρα, να μην πιστεύει ο λαός αυτά που του σερβίρουν, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, διότι δεν πρέπει να ξεχνάνε το 1999 πόσα δισεκατομμύρια δραχμές χάθηκαν από το Χρηματιστήριο και διοχετεύτηκαν στο εξωτερικό, τα δισεκατομμύρια που δόθηκαν για τα Ολυμπιακά έργα, τα δισεκατομμύρια που δόθηκαν για τα μεγάλα έργα στα γνωστά εκδοτικά και οικονομικά συγκροτήματα, και τα χρήματα για τους αμυντικούς εξοπλισμούς, αλλά και για τα κρατικά νοσοκομεία.
-Το ΠΑΣΟΚ του σήμερα…
Δεν έχει καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ του ’74, του ’80 και του 89. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ εφαρμόζει μια πολιτική σκληρή, αντιλαϊκή, ανάλγητη κοινωνικά που δεν έχει καμία σχέση με προοδευτική σύγχρονη πολιτική.
Δεν έχει καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ του ’74, του ’80 και του 89. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ εφαρμόζει μια πολιτική σκληρή, αντιλαϊκή, ανάλγητη κοινωνικά που δεν έχει καμία σχέση με προοδευτική σύγχρονη πολιτική.
-Κι αυτό το καταλογίζεται στον πρωθυπουργό;
Φταίει η συλλογική ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Για μένα τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν τα ιστορικά στελέχη που είναι στην κυβέρνηση αλλά και στο κόμμα σε επίπεδο ηγετικό. Ανέχτηκαν εις μεν την κυβέρνηση η ουσιαστική ομάδα να αποτελείται από ανθρώπους που τους έβαλε στα βασικά υπουργεία από το πουθενά και δέχονται επί 20 μήνες να τους κατευθύνουν, και μάλιστα σε σκληρή αντιλαϊκή κατεύθυνση, χωρίς να αντιδράσουν, και σε επίπεδο εκτελεστικού γραφείου ή πολιτικού γραφείου, που δέχτηκαν να εφαρμόσουν τέτοιου είδους πολιτικές και δεν πρόβαλαν αναχώματα για να αναχαιτίσουν αυτή τη λαίλαπα, η οποία έχει οδηγήσει την πλειοψηφία των μελών και στελεχών, μεσαίων και κατώτερων, και των οπαδών του ΠΑΣΟΚ σε απελπισία, αγανάκτηση και θυμό. Για να δικαιωθώ απόλυτα για το λόγο που έφυγα το 1995. Διαφώνησα ιδεολογικοπολιτικά, όταν σε εκείνη την κεντρική επιτροπή ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε το αμίμητο: «Δυστυχώς διεθνώς επικράτησε ο νεοφιλελευθερισμός και είμαστε ως ΠΑΣΟΚ υποχρεωμένοι να προσαρμοστούμε στο νεοφιλελευθερισμό». Εγώ δεν υπήρξα ποτέ νεοφιλελεύθερος. Εκατοντάδες χιλιάδες στελέχη και οπαδοί μπήκαμε στο ΠΑΣΟΚ γιατί ήμασταν προοδευτικοί. Γι’ αυτό διαχώρισα τη θέση μου, βγαίνοντας από εκείνη την κεντρική επιτροπή, λέγοντας ότι διαφωνώ ιδεολογικοπολιτικά και δεν μπορώ να παραμείνω σε ένα κόμμα που πανηγυρικά ομολογεί ότι στρέφεται στη νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση.
Φταίει η συλλογική ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Για μένα τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν τα ιστορικά στελέχη που είναι στην κυβέρνηση αλλά και στο κόμμα σε επίπεδο ηγετικό. Ανέχτηκαν εις μεν την κυβέρνηση η ουσιαστική ομάδα να αποτελείται από ανθρώπους που τους έβαλε στα βασικά υπουργεία από το πουθενά και δέχονται επί 20 μήνες να τους κατευθύνουν, και μάλιστα σε σκληρή αντιλαϊκή κατεύθυνση, χωρίς να αντιδράσουν, και σε επίπεδο εκτελεστικού γραφείου ή πολιτικού γραφείου, που δέχτηκαν να εφαρμόσουν τέτοιου είδους πολιτικές και δεν πρόβαλαν αναχώματα για να αναχαιτίσουν αυτή τη λαίλαπα, η οποία έχει οδηγήσει την πλειοψηφία των μελών και στελεχών, μεσαίων και κατώτερων, και των οπαδών του ΠΑΣΟΚ σε απελπισία, αγανάκτηση και θυμό. Για να δικαιωθώ απόλυτα για το λόγο που έφυγα το 1995. Διαφώνησα ιδεολογικοπολιτικά, όταν σε εκείνη την κεντρική επιτροπή ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε το αμίμητο: «Δυστυχώς διεθνώς επικράτησε ο νεοφιλελευθερισμός και είμαστε ως ΠΑΣΟΚ υποχρεωμένοι να προσαρμοστούμε στο νεοφιλελευθερισμό». Εγώ δεν υπήρξα ποτέ νεοφιλελεύθερος. Εκατοντάδες χιλιάδες στελέχη και οπαδοί μπήκαμε στο ΠΑΣΟΚ γιατί ήμασταν προοδευτικοί. Γι’ αυτό διαχώρισα τη θέση μου, βγαίνοντας από εκείνη την κεντρική επιτροπή, λέγοντας ότι διαφωνώ ιδεολογικοπολιτικά και δεν μπορώ να παραμείνω σε ένα κόμμα που πανηγυρικά ομολογεί ότι στρέφεται στη νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση.
-Σε μια περίοδο που ακόμα και οι απλοί πολιτικοί δέχονται την αγανάκτηση του κόσμου, διαπιστώνουμε πως είστε αγαπητός και εισπράττεται την αποδοχή του…
Αυτό οφείλεται στο ότι ο λαός κρίνει πλέον συνέπεια και στην καθημερινότητα. Προτίμησα να ξαναβγώ στη δικηγορία, γιατί δεν ήμουν ανεπάγγελτος. Δουλεύω καθημερινά πολλές ώρες. Αφού είδα ότι ως ΔΗΚΚΚΙ το 2000 και το 2004 ο λαός δε μας έβαλε στη Βουλή, έκανα κάτι πρωτόγνωρο διεθνώς. Επέστρεψα χρήματα από τις κρατικές επιχορηγήσεις στο ελληνικό Δημόσιο. Και τα χρήματα ήταν πολλά. Θα μπορούσα να κάνω ό,τι έκαναν όλοι στο παρελθόν. Να έχω τη σφραγίδα του κόμματος, να κάνω και τη δουλειά μου με χρήματα του ελληνικού Δημοσίου.
Αυτό οφείλεται στο ότι ο λαός κρίνει πλέον συνέπεια και στην καθημερινότητα. Προτίμησα να ξαναβγώ στη δικηγορία, γιατί δεν ήμουν ανεπάγγελτος. Δουλεύω καθημερινά πολλές ώρες. Αφού είδα ότι ως ΔΗΚΚΚΙ το 2000 και το 2004 ο λαός δε μας έβαλε στη Βουλή, έκανα κάτι πρωτόγνωρο διεθνώς. Επέστρεψα χρήματα από τις κρατικές επιχορηγήσεις στο ελληνικό Δημόσιο. Και τα χρήματα ήταν πολλά. Θα μπορούσα να κάνω ό,τι έκαναν όλοι στο παρελθόν. Να έχω τη σφραγίδα του κόμματος, να κάνω και τη δουλειά μου με χρήματα του ελληνικού Δημοσίου.
-Θα δούμε πάλι τον Δ. Τσοβόλα να ενεργοποιείται στην πολιτική σκηνή;
Μόνο αν πρόκειται να προσφέρω, όχι προωθώντας μια μνημονιακή πολιτική, αλλά μια πολιτική που θα εξυπηρετεί τη χώρα και την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Δεν επιδιώκω κάτι τέτοιο, αλλά επειδή ο λαός πράγματι περνάει δύσκολες στιγμές, παρακολουθώ στενά τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές διεργασίες και εξελίξεις. Δεν είμαι από αυτούς που, αν χρειασθεί, θα κοιτάξω το επαγγελματικό μου ή το προσωπικό οικονομικό μου συμφέρον και θα το βάλω πάνω από το συμφέρον του πολίτη και της πατρίδας. Αλλά δεν το επιδιώκω.
Μόνο αν πρόκειται να προσφέρω, όχι προωθώντας μια μνημονιακή πολιτική, αλλά μια πολιτική που θα εξυπηρετεί τη χώρα και την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Δεν επιδιώκω κάτι τέτοιο, αλλά επειδή ο λαός πράγματι περνάει δύσκολες στιγμές, παρακολουθώ στενά τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές διεργασίες και εξελίξεις. Δεν είμαι από αυτούς που, αν χρειασθεί, θα κοιτάξω το επαγγελματικό μου ή το προσωπικό οικονομικό μου συμφέρον και θα το βάλω πάνω από το συμφέρον του πολίτη και της πατρίδας. Αλλά δεν το επιδιώκω.
-Αν σας ζητηθεί;
Σε αυτή την πολιτική, όχι.
ΘΑΡΡΟΣ News Σε αυτή την πολιτική, όχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας πάντα με κόσμιο τρόπο, χωρίς κακές κουβεντούλες, γιατί θα σας μαλώσω.....
Αν βρίζετε ή είστε νευρασθενικοί αφήστε το καλύτερα!!
Ότι γράψτε τσάμπα ο κόπος, δεν πρόκειται να δημοσιευτεί. Όλα θα περνούν από έλεγχο....
"ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ"