Ορίστε γιατί δεν πείθουμε τις αγορές…

Την ίδια ώρα που κορυφαίοι οικονομολόγοι όπως ο κ. Στιβ Χάνκε, του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς των ΗΠΑ, ο οποίος θεωρείται ο "νομισματικός αρχιτέκτονας" σειράς κρατών από την Αργεντινή έως την Εσθονία, και ο νομπελίστας, κ. Ρόμπερτ Μαντέλ, εκτιμούν το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του χρέους ή ακόμη και στάσης πληρωμών περίπου ως αναπόφευκτο για την Ελλάδα, παρά τα μέτρα που έχουν ληφθεί, η κυβέρνηση εμφανίζεται μέσω των πράξεών της να τους
επιβεβαιώνει.

Ο κ. Μαντέλ, ο οποίος κέρδισε το βραβείο Νόμπελ για τα Οικονομικά το 1999, προέβλεψε....
.... αναδιάρθρωση χρέους για "μία ή δύο" χώρες της ευρωζώνης εντός της επόμενης πενταετίας, υπονοώντας σαφώς ότι η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ αυτών.


Ο κ. Χάνκε υποστήριξε μόλις χθες, με άρθρο του στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Cato, στην Ουάσιγκτον, ότι "η περιδίνηση θανάτου της Ελλάδας θα έχει ως κατάληξη τη χρεοκοπία της εάν οι δανειακές της υποχρεώσεις δεν αναδιαρθρωθούν".


Την πεποίθησή τους αυτή εμφανίζονται να συμμερίζονται και οι αγορές, διατηρώντας τα spreads των ελληνικών ομολόγων έναντι των γερμανικών σε υψηλά επίπεδα, όπως και ο άνθρωπος που προέβλεψε την κρίση η οποία ταλανίζει την υφήλιο την τελευταία διετία,σύμφωνα με τον οποίο ο Δρ Νουριέλ Ρουμπίνι, "οι αγορές δεν έχουν πειστεί ότι η Ελλάδα μπορεί να φέρει σε πέρας τη δημοσιονομική προσαρμογή που υποσχέθηκε".

Γιατί όμως πρέπει να πειστούν οι διεθνείς αγορές, όταν πέραν των άμεσων εισπρακτικών μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, με τη μείωση των αποδοχών και των συντάξεων στον δημόσιο τομέα και την αύξηση των έμμεσων φόρων, ούτε μία διαρθρωτική αλλαγή έχει προωθηθεί, επί της ουσίας;

Γιατί θα έπρεπε να "πείθει" η ελληνική κυβέρνηση όταν στελέχη της, όπως ο υπουργός Εργασίας, κ. Ανδρέας Λοβέρδος, εμφανίζονται πρόθυμα να "παίξουν" με τις προβλέψεις του μνημονίου που υπέγραψε η Ελλάδα με την τρόικα των ΔΝΤ - ΕΚΤ - ΕΕ, σχετικά με το ασφαλιστικό, προωθώντας μια "ηπιότερη' εκδοχή του προς ψήφιση στη Βουλή και άρα παραβιάζοντας τις προβλέψεις του πριν καλά-καλά στεγνώσει η μελάνη με την οποία αυτές έχουν γραφτεί;


Γιατί θα πρέπει να πειστούν οι διεθνείς αγορές, όταν έπειτα από μαραθώνια συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι για το ζήτημα των αποκρατικοποιήσεων θα υιοθετηθούν πολλαπλές  "ταχύτητες" σε ότι αφορά το ποσοστό που θα διατεθεί, αλλού κρατώντας μειοψηφικό πακέτο, αλλού πλειοψηφικό και αλλού εκποιώντας εντελώς τις εμπλεκόμενες επιχειρήσεις, ωσάν η Ελλάδα να χρειάζεται να κρατήσει στο "χαρτοφυλάκιό" της εταιρίες που παράγουν ελλείμματα; 


Γιατί, τέλος, θα έπρεπε να πειστούν αυτές οι αγορές ότι η Ελλάδα όντως μπορεί να ξεφύγει από τη σημερινή της άθλια συγκυρία, όταν ο τομέας της υγείας συνεχίζει να αποτελεί πηγή έντονης αιμορραγίας για τα οικονομικά της χώρας, όχι εξαιτίας του επιπέδου των τιμών των φαρμάκων, αλλά εξαιτίας της απουσίας λήψης οποιουδήποτε μέτρου πάταξης της αδιαφάνειας και ορθολογικοποίησης της λειτουργίας του;
Και να ήταν μόνο αυτά, καλά θα ήταν…

Άρα, γιατί θα έπρεπε να "πειστούν" οι αγορές ότι μπορούμε να τα "καταφέρουμε";

του Ν.Γ. Δρόσου