Στερεύει η δεξαμενή των "συνταξιοδοτήσιμων" δημοσίων υπαλλήλων.

Στον αέρα βρίσκεται ο μνημονιακός στόχος των 150.000 αποχωρήσεων από το δημόσιο μέχρι το 2015, λόγω της δραματικής συρρίκνωσης των συνταξιοδοτήσεων αλλά και του αριθμού εκείνων που βρίσκονται σε «συνταξιοδοτήσιμη» ηλικία.
Μόλις 30.000 βρίσκονται σε ηλικία άνω των 60 ετών, ενώ λιγότεροι από 2000 συνταξιοδοτούνται κάθε μήνα.
Οι εξελίξεις αυτές πυροδοτούν ακόμα περισσότερο τις ήδη ασφυκτικές πιέσεις της τρόικας για περισσότερες απολύσεις-διαθεσιμότητες δημοσίων υπαλλήλων (ακόμα και πολύ πέραν των 25.000), μετά από....
«αξιολόγηση» των προσόντων τους (π.χ. όσοι προσελήφθησαν «εκτός ΑΣΕΠ» να τεθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας), προκειμένου να επιτευχθεί ο μεγαλεπήβολος στόχος του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος για εξοικονόμηση 1,7 δισ. ευρώ την επόμενη τριετία από τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. 
Οι περικοπές αυτές αποτελούν περίπου το 1/3 των χρημάτων που πρέπει να εξοικονομηθούν συνολικά στο διάστημα 2014-16, έτσι ώστε να εμφανισθεί πρωτογενές πλεόνασμα πάνω από... 4% το 2016 στον προϋπολογισμό και να καταστεί το ελληνικό δημόσιο χρέος βιώσιμο μέχρι το 2022. 
Στην τελευταία έκθεση του, το ΔΝΤ επισημαίνει τον κίνδυνο απόκλισης του στόχου μείωσης των πρωτογενών κρατικών δαπανών –στο «σκληρό πυρήνα» των οποίων βρίσκονται οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων και το συνδέει ευθέως με το κίνδυνο μιας νέας άτυπης στάσης πληρωμών του κράτους προς τους διεθνείς δανειστές.
Που εντοπίζεται το πρόβλημα με τις αποχωρήσεις;
Λιγότεροι από 30.000 δημόσιοι υπάλληλοι βρίσκονται πλέον στην κατ’ εξοχήν «συνταξιοδοτήσιμη» ηλικία (γύρω στα 60 έτη), σύμφωνα με την τελευταία ανανέωση του μητρώου μισθοδοτούμενων εργαζομένων στο Δημόσιο (4 Ιουλίου 2013), το οποίο καταρτίζεται από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και το Υπουργείο Οικονομικών. 
Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, οι αιτήσεις συνταξιοδότησης που κατατίθενται κάθε μήνα έχουν πέσει πολύ κάτω από τις 2.000 κατά μέσο όρο για το διάστημα Ιανουαρίου - Μαΐου 2013. Αντίθετα τους αντίστοιχους μήνες του 2012 ο μέσος όρος συνταξιοδοτήσεων ξεπερνούσε κατά πολύ τις 2.000, ενώ το 2011 έφτανε τις... 4.500 – 5.000. 
Από το υπουργείο Οικονομικών παραδέχονται πως τα δύο αυτά, προφανώς, αλληλεπιδρώντα φαινόμενα, δηλαδή η μείωση των εργαζομένων που είναι σε «συνταξιοδοτήσιμη» ηλικία και ταυτόχρονα η μείωση του αριθμού όσων συνταξιοδοτούνται, μπορούν να αμφισβητήσουν το Μνημονιακό στόχο για « τουλάχιστον 150.000» καθαρές αποχωρήσεις (δηλαδή αποχωρήσεις μείον νέες προσλήψεις) υπαλλήλων από το Δημόσιο στο διάστημα 2011-15. 
Μέχρι σήμερα, οι καθαρές αποχωρήσεις ανέρχονται σε περίπου 75.000-80.000. Συνεπώς μένουν να γίνουν άλλες... 75.000 αποχωρήσεις μέσα σε 2 ½ χρόνια (β’ εξάμηνο 2013 – τέλος 2015) προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος των «τουλάχιστον 150.000» αποχωρήσεων. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να αποχωρούν περίπου 25.000 υπάλληλοι κάθε χρόνο, συμπεριλαμβανομένου και του 2013. 
Αν διατηρούταν ο σημερινός μηνιαίος ρυθμός αποχωρήσεων (1.800 αποχωρήσεις ανά μήνα), οι συνολικές ετήσιες αποχωρήσεις θα έφταναν τις 21-22.000. Συνεπώς στο διάστημα 2013-15, οι αποχωρήσεις θα άγγιζαν στην καλύτερη περίπτωση τις 65.000 περίπου και θα υπολειπόταν τουλάχιστον άλλοι 10.000. 
Ωστόσο, το πρόβλημα είναι πως το προαναφερθέν ενδεχόμενο δεν είναι απλώς το «καλύτερο» σε σχέση με όλα τ’ άλλα, αλλά ένα ενδεχόμενο που δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με... την πραγματικότητα.
Και αυτό γιατί, όπως ήδη επισημάνθηκε, αυτή τη στιγμή μόλις 30.000 βρίσκονται σε μία ηλικία που τους επιτρέπει, με βάση το νόμο, να βγουν στη σύνταξη, ενώ αυτός ο αριθμός δεν αναμένεται να αυξηθεί αισθητά τα επόμενα μόλις δυόμισι χρόνια, έτσι ώστε αυξηθεί πολύ περισσότερο ο αριθμός των αποχωρήσεων και να πιαστεί ο στόχος των... 75.000 αποχωρήσεων έως το τέλος του 2015. 
Το ίδιο δείχνει και ο συνεχώς μειούμενος ρυθμός αποχωρήσεων. Κατά 100% μειώθηκε αυτός ο ρυθμός το 2012 σε σχέση με το 2011 κατά 25% το 2012-13.
Συνεπώς, όλα δείχνουν πως περίπου 30.000-35.000 δημόσιοι υπάλληλοι δεν θα βγουν στη σύνταξη έως το τέλος του 2015 , όπως αναμενόταν από τα συναρμόδια ελληνικά υπουργεία.
Το «έλλειμμα» αυτό των συνταξιοδοτήσεων αφαιρεί, όπως παραδέχονται κύκλοι του ΥΠΟΙΚ, ένα σημαντικό «μαξιλάρι» από τα χέρια της κυβέρνησης το οποίο χρησιμοποιούσε για να μην αυξηθεί κατά τον ίδιο αριθμό ο αριθμός των απολύσεων την επόμενη διετία.
Αν λάβει κανείς υπόψη του, ότι το πρωτογενές πλεόνασμα που πρέπει να πετύχει η κυβέρνηση φέτος και να διατηρήσει σε πολύ υψηλά επίπεδα τα επόμενα τρία χρόνια, εξαρτάται κατά το 1/3 από τη μείωση της μισθολογικής δαπάνης στο δημόσιο, τότε όπως επισημαίνουν στο ΥΠΟΙΚ, μπορεί να καταλάβει τι μέλλει γενέσθαι στον εν λόγω τομέα της οικονομίας...

Πηγή:www.capital.gr