Συγκλονιστική μαρτυρία! «…Στην αρχή ντρεπόμουν… όταν κάποιος ερχόταν να πετάξει σκουπίδια έφευγα…»

Το καλύτερο είναι τα άδεια μπουκάλια γιατί μπορούν να πουληθούν αμέσως, 14 λεπτάτο ένα. 
Μια φορά είχα μαζέψει περισσότερα από 50 μπουκάλια στο Πεδίον του Αρεως, από κάποια παρέα που έτρωγαν κι έπιναν. 
Αλλά ό,τι βρίσκει κανείς, καλό είναι. Έχω μαζέψει έπιπλα και μπαούλα που είχαν πεταχτεί και τα έδωσα σε έναν παλιατζή. Λίγα λεφτά, αλλά από το τίποτα. Φαγητό δεν μαζεύω, αυτά τα παίρνουν οι ξένοι. 
Περνάω δύο μέρες την εβδομάδα από....
ένα φούρνο και μου δίνει ψωμί και γλυκά που έχουν ξεμείνει. 
Έχω κάνει και συμφωνία με έναν σουβλατζή και μου πουλάει τυλιχτά με ένα ευρώ χωρίς απόδειξη».

Ο κ. Δημήτρης είναι συνταξιούχος ιδιωτικός υπάλληλος. Κάθε απόγευμα που βγαίνει «βόλτα», αντί για περαστικούς και αυτοκίνητα ψάχνει τους κάδους απορριμάτων. 
«Στην αρχή ντρεπόμουν, έσκυβα το κεφάλι. Αν κάποιος ερχόταν για να πετάξει σκουπίδια, έφευγα. Τώρα δεν με ενδιαφέρει. Όλα είναι θέμα συνήθειας».

Η οικογένεια και οι φίλοι του δεν γνωρίζουν για τις «βραδινές βόλτες» του, το κρατάει μυστικό «για να μη στενοχωρηθούν».