Καλαματιανή παρίστανε την πράκτορα της Ε.Υ.Π. στη Ροδο!!

Στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων αντιμέτωπη με την κατηγορία της απάτης κατ’ εξακολούθηση από την οποία το περιουσιακό όφελος ή η προξενηθείσα ζημία... υπερβαίνει συνολικά το ποσό των 73.000 ευρώ θα καθίσει μια κάτοικος Καλαμάτας που φέρεται να κατόρθωσε να αφαιρέσει σημαντικά ποσά από Ροδίτη, με τον οποίο είχε σχέση.
Τον σύντροφό της φέρεται συγκεκριμένα να....

έπεισε ότι εργαζόταν στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών αλλά και ότι ο αδελφός της είχε… απαχθεί.
Το ιστορικό της υπόθεσης σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα, έχει ως εξής:
Η κατηγορούμενη και ο μηνυτής γνωρίσθηκαν στη Ρόδο τον Οκτώβριο του 2008.

Η κατηγορουμένη φέρεται να ανέφερε ψευδώς στον μηνυτή ότι ήταν δημόσιος υπάλληλος και ειδικότερα υπάλληλος του Υπουργείου Πολιτισμού, αποσπασμένη στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (Ε.Υ.Π.), ότι ήταν κάτοικος Αθηνών, ότι διέθετε μεγάλης αξίας ακίνητη περιουσία στην Αθήνα και στη Μάνη και ότι ήταν άγαμη.
Περαιτέρω φέρεται να του είπε ότι βρισκόταν στη Ρόδο για υπηρεσιακούς λόγους αλλά λόγω της σοβαρότητας της αποστολής της δεν μπορούσε να τους αποκαλύψει.
Η φιλική σχέση εξελίχθηκε σε ερωτική και η κατηγορούμενη ερχόταν στη Ρόδο για λίγο χρονικό διάστημα και μετά έφευγε, προφασιζόμενη ψευδώς «υπηρεσιακούς λόγους».
Κατά τη διάρκεια της παραμονής της και των σχεδόν καθημερινών τηλεφωνικών επαφών που είχαν ανέφερε ψευδώς κατά διαστήματα στο μηνυτή ότι ο πατέρας της είχε ασθενήσει βαριά ότι ο αδελφός της είχε πέσει θύμα απαγωγής και ότι οι απαγωγείς ζητούσαν για να τον απελευθερώσουν 1.000.000 ευρώ ως λύτρα και γι’ αυτό είχε άμεση ανάγκη χρημάτων. Γι’ αυτό ζήτησε από τον μηνυτή να την βοηθήσει δανείζοντάς της ένα ποσό το οποίο θα του επέστρεφε μόλις πωλούσε ένα ακίνητο που είχε στη Μάνη.
Ο μηνυτής λόγω της σχέσης εμπιστοσύνης που είχε δημιουργηθεί μεταξύ τους, αφού η κατηγορούμενη τον διαβεβαίωνε συνεχώς ότι θέλει να είναι μαζί του ότι είχε σκοπό να καταλήξει η σχέση τους σε γάμο και ότι κατέβαλλε απεγνωσμένες προσπάθειες για να καταφέρει να μετατεθεί από την Κεντρική Υπηρεσία της Ε.Υ.Π. στην Αθήνα, στο τοπικό κλιμάκιο της Ρόδου, φέρεται να πείσθηκε και της κατέβαλε τμηματικά 28.800 ευρώ.
Στη συνέχεια η κατηγορούμενη ανέφερε ψευδώς στον μηνυτή ότι ο αδελφός της ενδιαφερόταν να συστήσει μαζί του μια αφανή εταιρεία με σκοπό την πώληση στη Ρόδο τοπικών προϊόντων της Μάνης και της Καλαμάτας στην οποία θα συμμετείχε και αυτή.
Ο Ροδίτης συμφώνησε και η κατηγορούμενη μέσα στο εν λόγω χρονικό διάστημα του δήλωσε ότι όλα τα δικαιολογητικά είχαν συγκεντρωθεί, η σύσταση ήταν έτοιμη και έπρεπε να καταβάλει το ποσό των 35.000 ευρώ ως συμμετοχή του στην υπό σύσταση εταιρεία πράγμα το οποίο κι έγινε.
Τέλος Μαρτίου του 2010 κατά τη συνάντησή τους στη Ρόδο η κατηγορούμενη ανέφερε ψευδώς στον μηνυτή ότι είχε εγγυηθεί για να λάβει δάνειο κάποιος πολύ γνωστός της από ηθική υποχρέωση και ότι έπρεπε να καταβάλει άμεσα στην τράπεζα το ποσό των 16.000¤ και τον έπεισε να της καταβάλει τοις μετρητοίς το ανωτέρω ποσό.
Από το Μάρτιο του 2010 η κατηγορούμενη δεν ξαναήλθε στη Ρόδο και άρχισε να μην απαντά στις τηλεφωνικές κλήσεις του μηνυτή.
Όταν μετά από πολλές προσπάθειες ο μηνυτής κατάφερε να επικοινωνήσει μαζί της η κατηγορούμενη του ανέφερε ότι ο πατέρας της είχε αποβιώσει, ότι ο αδερφός της με τον οποίο επρόκειτο ο μηνυτής να συνεταιρισθεί είχε αυτοκτονήσει ,ότι εξαιτίας αυτών των γεγονότων ήταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση και ότι ήθελε λίγο καιρό να μείνει μόνη της για να συνέλθει.
Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί ο μηνυτής προσπάθησε να μάθει τι πραγματικά είχε συμβεί και ανακάλυψε ότι όλα όσα του είχε αναφέρει η κατηγορούμενη ήταν ψευδή αφού δεν ήταν υπάλληλος του υπουργείου πολιτισμού αποσπασμένη στην ΕΥΠ, αλλά αγρότισσα, είχε τρία τέκνα, δεν διέθετε ακίνητη περιουσία, δεν είχε ασθενήσει βαριά ούτε μετέπειτα είχε αποβιώσει ο πατέρας της, δεν είχε αυτοκτονήσει ο αδερφός της, δεν ήταν έτοιμα τα δικαιολογητικά για τη σύσταση της εταιρείας και δεν είχε εγγυηθεί για γνωστό της πρόσωπο.
Η κατηγορούμενη αρνείται την κατηγορία και ισχυρίζεται ότι ο μηνυτής ήξερε την αλήθεια γι’ αυτήν αφού ποτέ δεν του ανέφερε τα ανωτέρω ψευδή γεγονότα, ότι τα χρηματικά ποσά της τα έστελνε με σκοπό να την πείσει να γυρίσει πίσω για να συνεχίσουν να είναι μαζί και ότι την μήνυση την υπέβαλε για λόγους εκδίκησης.