Αλ. Τσίπρας: «Η Aριστερά πρέπει να ενωθεί»

Συνέντευξη στην η ιταλική εφημερίδα «Ουνιτά»

HΑριστερά πρέπει να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση της χώρας, γιατί η χώρα χρειάζεται ριζική στροφή στην πολιτική της και αυτή τη στιγμή τα κόμματα του πολιτικού κατεστημένου βυθίζονται μαζί με την αποτυχία των μνημονίων» δηλώνει ο κ. Τσίπρας και προσθέτει: «Γι αυτό, η Αριστερά πρέπει να δείξει εμπιστοσύνη στον εαυτό της και.... στη δύναμη της κοινωνίας και βέβαια να ξεπεράσει την τάση της να εγκλωβίζεται σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς και αντιπαραθέσεις».

Σε ερώτηση σχετικά με το ποιές είναι οι αιτίες που οδήγησαν στη σημερινή κρίση, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος χαρακτηρίζεται από την εφημερίδα ως «ο πιο νέος πολιτικός ηγέτης σε διάλογο με τους νέους» κάνει λόγο για «λεηλασία του δημοσίου συμφέροντος» με «τις εργολαβίες της Ολυμπιάδας, των αμυντικών δαπανών, τη φορολογική ασυλία του κεφαλαίου και την κακή απορρόφηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων που δεν χρησιμοποιήθηκαν για σχέδια παραγωγικής ανασυγκρότησης».

Σε ό,τι αφορά τα μέτρα και τις νέες απαιτήσεις της τρόικας, ο κ. Τσίπρας σημειώνει: «Πρόκειται για οργανωμένο σχέδιο που έχει ελάχιστη σχέση με το πρόβλημα του χρέους και των ελλειμμάτων. Αυτό που θέλουν είναι να διαλύσουν την αγορά εργασίας, να κατεδαφίσουν ολοκληρωτικά το κοινωνικό κράτος και να πουλήσουν σε ιδιώτες -δηλαδή στους εαυτούς τους- κάθε πλουτοπαραγωγική δυνατότητα της χώρας. Στην κατεύθυνση αυτή, η ύφεση τους είναι εξαιρετικά χρήσιμη. Γι αυτό την αναπαράγουν με τα μέτρα λιτότητας. Και γι αυτό οδηγούν την πολιτική τους από τη μια αποτυχία στην άλλη. Όταν δεν θα έχουν τίποτα πια να μας πάρουν, θα μας οδηγήσουν σε χρεοκοπία».

Τέλος, σχετικά με το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ «να ταυτισθεί με μια διαρκή απόρριψη των οικονομικών προτάσεων των διεθνών οικονομικών οργανισμών» ο επικεφαλής του κόμματος απαντά: «Απορρίπτουμε τη νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία, θύμα της οποίας είναι η Ελλάδα του μνημονίου. Οι διεθνείς οργανισμοί συγκρίνουν την εξελισσόμενη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και την προβλέψιμη εξέλιξή της σε κρίση της πραγματικής οικονομίας με τη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του '30 και συστήνουν την πολιτική του Χούβερ που την ενέτεινε αντί για την πολιτική του Ρούσβελτ, που την αντιμετώπισε. Ειδικότερα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση συνυφαίνεται ο νεοφιλελεύθερος δογματισμός με την προσπάθεια της Γερμανίας να αξιοποιήσει την κρίση για να επιβάλει την πολιτική και οικονομική ηγεμονία της στην Ευρώπη».