ΙΣΤΟΡΙΚΟ “ΟΧΙ”: Οι καταλήψεις, η παρέλαση και το ΟΧΙ των μαθητών

Οι μαθητές λένε ΝΑΙ στην παρέλαση Θα πουν, όμως, ΟΧΙ στους εκπροσώπους μιας πολιτείας που τους εμπαίζει.

Στη φετινή παρέλαση κανείς μαθητής δεν θα γυρίσει το κεφάλι του στους επισήμους. Θα τους γυρίσουν την πλάτη…

γράφει ο Σωτήρης Αθηναίος

Ο Νίκος είναι μαθητής της Γ΄ Λυκείου σε κάποιο Δημόσιο Λύκειο της Αττικής. Μου αρέσει να συζητώ μαζί του, γιατί είναι από τα παιδιά που έχουν άποψη, σωστή ή λανθασμένη δεν έχει καμία, απολύτως, σημασία. Σημασία έχει ότι....

εκφράζει μια άποψη. 
Ο Νίκος συμμετέχει ενεργά στις καταλήψεις, ξενυχτά στο σχολείο όχι από μαθητικό χαβαλέ αλλά γιατί πιστεύει, με το πάθος ενός 17χρονου, ότι αδικείται. Δεν ξέρει πως να αντιδράσει, αλλά ξέρει ότι αδικείται. Τσαντίζεται, όταν τον αποκαλούν Τσίπρα Junior. Αυτός, λέει, δεν είναι πολιτικός. Το πρόβλημα του είναι ότι δεν ξέρει τι είναι (και πως θα μπορούσε να ξέρει στα 17 του χρόνια) αλλά επιμένει ότι ξέρει τι είναι αυτό που δε θέλει να γίνει”.
- “ένα κάκιστο σχολείο είναι δεκάδες φορές καλύτερο από ένα κλειστό σχολείο” του εξηγώ και κουνάει το κεφάλι του.
- “Εδώ και δεκαετίες προσπαθείτε και καμιά γενιά μαθητών ποτέ δεν κατάφερε τίποτα (απολύτως τίποτα)”, του ξαναλέω και αυτός ξανακουνά το κεφάλι του με τον τρόπο που μόνο ένας 17χρονος ξέρει να το κουνάει
- “η ματαιότητα του πράγματος ισχύει και για σας” μου λέει, “τόσες δεκαετίες επαναλαμβάνετε το ίδιο κήρυγμα και δεν καταφέρατε τίποτα (απολύτως τίποτα)”, μου απαντά με το δυναμισμό του ανθρώπου, που ανακάλυψε το νόημα της ζωής

Ο Νίκος δε μιλά για ώρα, ούτε το κεφάλι του κουνάει πλέον. Σαν κάτι να θέλει να πει, αλλά δεν είναι σίγουρος, αν πρέπει να το πει. Όταν, επιτέλους, αποφασίζει να μιλήσει, μου εξομολογείται ένα μεγάλο μυστικό του. Φέτος θα είναι η πρώτη φορά που θα συμμετέχουν, αυτός και η τάξη του, στη μεγάλη γιορτή του ΟΧΙ, λέγοντας το δικό τους OΧΙ σε ό,τι αυτοί θεωρούν σάπιο και ψεύτικο.

Την ώρα, λέει, που θα φτάσουν μπροστά από τους επισήμους, μιας πολιτείας, που όχι μόνο δεν τους υπολογίζει και δεν τους ακούει αλλά τους κοροϊδεύει από πάνω, αυτοί θα γυρίσουν το κεφάλι τους επιδεικτικά προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Θα τιμήσουν, με τη συμμετοχή τους, το συμβολισμό της παρέλασης, θα συνταχθούν πίσω από τη Σημαία, αλλά θα γυρίσουν το κεφάλι αριστερά, αντίθετα από τους επισήμους. Θα χαιρετίσουν τους γονείς τους, που πλήρωσαν για τα βιβλία τους αλλά αυτά δεν έφτασαν, ακόμα στο σχολείο. Θα χαιρετίσουν τούς παππούδες τους, που παρά τη μειωμένη σύνταξη τους συνεισφέρουν ακόμα για τα έξοδα της “Δωρεάν” Παιδείας τους. Αυτοί, τουλάχιστον, το αξίζουν. 

Θέλουν να γυρίσουν την πλάτη τους σε ό,τι τους έφερε μέχρι εδώ και θα απαξιώσουν, όσους συστηματικά τους απαξιώνουν. Θα τους δείξουν, λέει, ότι τα αύριο δε θα έχει καμία επιείκεια για τους πολιτικούς, ή τους πολιτικάντηδες, όλων των κομματικών αποχρώσεων, που οδήγησαν σε τούτα τα αδιέξοδα τις τοπικές κοινωνίες αλλά και όλη την επικράτεια.

Θέλουν να γυρίσουν το κεφάλι τους και να χειροκροτηθούν από γονείς και παππούδες.
Θέλουν να δείξουν ότι οι Έλληνες για άλλη μια φορά, στα δύσκολα, θα βρεθούν ενωμένοι

Μου τα λέει όλα αυτά, για να σας τα μεταφέρω (και εσείς, με τη σειρά σας, να διαδώσετε με κάθε τρόπο αυτό το μήνυμα). Όσα πιο πολλά σχολεία το εφαρμόσουν, τόσο μεγαλύτερη δικαίωση θα νοιώσουν και μόνο τότε θα αποδειχθεί ότι μπορούν διεκδικήσουν κάτι δίχως να καταφεύγουν, πάντα, στις ανούσιες σχολικές καταλήψεις

Δεν του απάντησα. Άλλωστε, εδώ και δεκαετίες, οι μεσήλικες δεν απαντούν στους νέους (ψελλίζοντας ένα “που να σου εξηγώ τώρα…”). Φέτος, όμως, θα παραβρεθώ και εγώ στην παρέλαση. Θα σταθώ απέναντι από τους “επισήμους”, τις διεφθαρμένες Αρχές μιας διεφθαρμένης κοινωνίας (όπως λέει ο Νίκος), και θα χειροκροτήσω με υπερηφάνεια τον Νίκο και την παρέα του να γυρίζουν τις πλάτες τους όχι στην παρέλαση αλλά στους εκπροσώπους μια πολιτείας που τους γεμίζει οργή και απογοήτευση.

Αν, μάλιστα, μάθω ότι αυτή η στάση είχε πανελλαδική αποδοχή και ότι οι καθηγητές βοήθησαν, με τον τρόπο τους, και ότι οι γονείς χειροκρότησαν υπερήφανα τη στάση των παιδιών τους,
τότε έχουμε δικαίωμα να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον μακριά από την στειρότητα των καταλήψεων και της απραξίας.

Ραντεβού στην παρέλαση για να χειροκροτήσουμε τα παιδιά μας, δίχως αρχηγούς και καθοδηγητές.