Εορτασμός επισκόπου Μεθώνης, Αγίου Αθανασίου

Την μνήμη του επισκόπου Μεθώνης Αγίου Αθανασίου, εορτάζει την Κυριακή η Μεθώνη με θεία λειτουργία που θα τελεστεί στον ιερό ναό Αγίου Νικολάου και στην οποία θα πρωτοστατήσει ο μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος.

Μετά τη θεία λειτουργία θα γίνει επιμνημόσυνος δέηση υπέρ των σφαγιασθέντων Μεθωναίων από
τους Τούρκους και.... θα ψαλεί τρισάγιο στην προτομή του εθνομάρτυρα επισκόπου Μεθώνης Γρηγορίου Παπαθεοδώρου. 

ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΕΘΩΝΗΣ

O άγιος Αθανάσιος εγεννήθη εις την Κατάνη της Σικελίας μάλλον μεταξύ των ετών 814 - 818. Περί τω 827 οι γονείς του, φεύγοντες τον αραβικό κίνδυνο που ελυμαίνετο την Σικελία, ήλθαν εις τας Παλαιάς Πάτρας της Πελοποννήσου, όπου ο Απόστολος Ανδρέας εδέχθη τον δια σταυρού θάνατον, μιμούμενος και εις τούτο, όπως και εις όλα τον Δεσπότην Χριστόν. Είναι η μεγάλη εποχή όπου εκατοικούσε ακόμη εις την Πόλιν μας ο συνομήλικος του και μελλοντικός μέγας και σοφός Ιεράρχης της Καισαρείας, Αρέθας ο Πατρεύς.

Ενώ ακόμη ήταν μικρός την ηλικίαν, ο Αθανάσιος εζήτησε και έγινε μοναχός εις ένα από τα μοναστήρια της περιοχής. Αποχαιρετά λοιπόν τα εγκόσμια και τον μάταιο στροβιλισμό εις τον οποίον αδηγούνται όσοι εγκλωβίζουν τις προοπτικές της ζωης μόνον εις ότι βλέπουν και ψηλαφούν εις τον παρόντα βίον, και ενούμενος μετά του Θεού δια προσευχής και ασκήσεως, αγωνίζεται να εκγυμνασθή εις το αγαθόν και να στρέψη όλη του την έφεσιν εις την άσκησιν της αρετής.

Με ανδρεία αποδύεται εις τους μοναχικούς αγώνας και βιάζεται να κατακτήση το βραβείον της άνω κλήσεως, γι αυτό και ο τότε Μητροπολίτης των Πατρών τον κατέστησεν ηγούμενο του μοναστηριού, παρά τις συνεχείς αρνήσεις του.

Η θέσις του ως ηγούμενου όχι μόνο δεν ανέκοψε την ενάρετο ζωήν του, αλλά απέδειξε ότι θα ημπορούσε να υπηρετήση την Εκκλησία και εις υψηλότερον αξίωμα, γι αυτό και ο Πατρών τον χειροτονεί επίσκοπον Μεθώνης, όπου τότε υπήγετο εις την Μητρόπολιν του.

Ως επίσκοπος ο Αθανάσιος εις την μικρά Μεθώνη, εργάσθηκε μετά ζήλου θαυμαστού προκειμένου να ανταποκριθή εις όλες τις υλικές και πνευματικές ανάγκες του ποιμνίου του, ενώ παραλλήλως ο ίδιος ήταν τέλειο υπόδειγμα της ευαγγελικής πενίας και όλων των χριστιανικών αρετών. Όταν επλησίασε η ώρα της προς τον Θεόν εκδημίας του, εκάλεσε τους μαθητάς του και τους συνεβούλευσε να ασκούν πάντοτε την αρετή της αγάπης και να διατηρούν αδιαλείπτως την μνήμη της Δευτέρας του Κυρίου Παρουσίας.

Μετά την μακαρία του κοίμησι (περί τω 880), ο τάφος του έγινε πηγή θαυμάτων, γι αυτό και πλήθος κόσμου προσέτρεχε δια να λάβη την θεραπεία του. Η Εκκλησία ώρισε τότε την ημέρα όπου θα τελήται η μνήμη του (10η Δεκεμβρίου) και συνετάγη ιερά ακολουθία δια να ψάλλεται επ' εκκλησίαις.