Ένα Τραγούδι για τον Αργύρη"

Πρόκειται για την προσωπική ιστορία του Αργύρη Σφουντούρη από το Δίστομο της Βοιωτίας. 

Η δική του ιστορία αρχίζει τον Ιούνιο του 1944, όταν ο Αργύρης ήταν μόλις τρεισήμισι ετών. 

Τότε συναντήθηκε με τη μεγάλη Ιστορία σε μία από τις πιο άγριες και φρικιαστικές μορφές της. 

Εκείνη τη μέρα του καλοκαιριού, 10 Ιουνίου του 1944, έγινε μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων από τις Γερμανικές δυνάμεις κατοχής, στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Σε αντίποινα για μία ενέδρα ανταρτών του ΕΛΑΣ, οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και....
.... έσφαξαν 218 άμαχους.
Βρέφη, παιδιά, γέρους, γυναίκες που τις βίασαν πριν τις σκοτώσουν... Μεταξύ των 218 που εκτελέστηκαν οι 32 έφεραν το επίθετο Σφουντούρης. 
Ανάμεσά τους ο πατέρας και η μητέρα του Αργύρη.

Από τη μέρα εκείνη αρχίζει η προσωπική του ιστορία που, 60 χρόνια μετά, βαδίζει παράλληλα με την άλλη ιστορία.

Μαζί με τα σπίτια του χωριού κάηκε και η παιδική ηλικία του Αργύρη. Αλλά όχι η μνήμη του. Περιπλανήθηκε από ορφανοτροφείο σε ορφανοτροφείο μαζί με άλλα παιδιά, θύματα της βάρβαρης γερμανικής κατοχής. Όταν ήταν 9 ετών επιλέχθηκε μαζί με άλλα 9 ελληνόπουλα για να ταξιδέψει στην Ελβετία και να ενταχθεί στο ίδρυμα Πεσταλότσι, σε ένα πρόγραμμα του Ερυθρού Σταυρού, όπου συγκεντρώθηκαν ορφανά του πολέμου απ' όλον τον κόσμο. Το ίδρυμα αυτό λειτούργησε σαν σχολείο για παιδιά σαν τον Αργύρη αλλά και σαν απόπειρα συμφιλίωσης, ένα θεραπευτήριο για τα τραύματα του πολέμου τοποθετημένο έξω από τον ιστορικό χρόνο. 
Ο Αργύρης έμαθε ελληνικά και γερμανικά και ύστερα συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Έγινε φυσικός, δίδασκε σε γυμνάσια της Ελβετίας και παράλληλα έγραφε ποιήματα και δοκίμια και μετέφραζε στα γερμανικά την ποίηση του Καβάφη, του Σεφέρη, του Ελύτη και του Ρίτσου. 
Την περίοδο της δικτατορίας συμμετέχει στον αντιδικτατορικό αγώνα και η χούντα του απαγορεύει την είσοδο στην Ελλάδα.
Ο Αργύρης ταξιδεύει στον κόσμο και συμμετέχει σε ανθρωπιστικές δράσεις στη Σομαλία, στο Νεπάλ και στην Ινδονησία. Στο μεταξύ η Ευρώπη αλλάζει. Οι πρώην εχθροί είναι πλέον σύμμαχοι, το τείχος του Βερολίνου πέφτει, η Γερμανία ενώνεται. Το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων για τα εγκλήματα πολέμου στη διάρκεια της κατοχής, έρχεται στην επιφάνεια και ο Αργύρης έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με την ιστορία που τον σημάδεψε και δεν τον αφήνει να ξεχάσει.

Πρωτοστατεί στην προσπάθεια να εγκριθούν αποζημιώσεις για τους νεκρούς του Δίστομου.

Όμως το Δίστομο είναι πολύ μικρό και η μεταπολεμική ιστορία της Ευρώπης είναι μπροστά του πολύ μεγάλη. Οι νέες πολιτικές συμμαχίες ξεπλένουν τα παλιά εγκλήματα, ερήμην των θυμάτων, ερήμην των ανθρώπων σαν τον Αργύρη που νιώθει καθήκον του να μην ξεχάσει. 
Γιατί η συμφιλίωση, για να είναι αληθινή, πρέπει να συμπεριλάβει τη μνήμη. Και οι ενοχές του θύτη δεν τελειώνουν με τη συγνώμη αλλά με τη συγχώρεση. 
Πώς να συγχωρέσουν όμως ο Αργύρης και τα ορφανά του Δίστομου τους απόγονους των Γερμανών στρατιωτών για τα φριχτά εγκλήματα πολέμου; 
Η απάντηση του Αργύρη Σφουντούρη από το Δίστομο, είναι ένα ερώτημα: 

Πώς θα μπορέσουμε, εμείς οι άνθρωποι, να εξασφαλίσουμε ότι δε θα επαναληφθούν αύριο τα εγκλήματα που έγιναν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο; 

Το ντοκιμαντέρ, "Ένα Τραγούδι για τον Αργύρη", είναι σκηνοθετημένο από τον Στέφαν Χάουπτ, σε παραγωγή της Fontana Film, και σε συνεργασία με την ΕΡΤ, την Κρατική Ελβετική Τηλεόραση και το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελβετίας. 

Βραβεύτηκε με το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης το 2007 και στο Los Angeles Greek Film Festival. 

Μη χάσετε να δείτε αυτό το Ντοκιματέρ τη Δευτέρα 7 Ιουνίου στις 12 το βράδυ.