Πρόγραμμα ΔΝΤ: Απόφοιτοι ή μετεξεταστέοι;

Η ευρωζώνη θα βάλει αναμφισβήτητα τα περισσότερα λεφτά στο μικτό πακέτο οικονομικής βοήθειας των Ε.Ε. - ΔΝΤ προς την Ελλάδα.
Γι’ αυτόν τον λόγο, αλλά και για άλλους (π.χ. γόητρο, Ευρωπαϊκή Συνθήκη), θα θέλει να έχει τον πρώτο λόγο στην περίπτωση της Ελλάδας, μιας χώρας-μέλους της ΟΝΕ.
Όμως, οι ιθύνοντες της ευρωζώνης γνωρίζουν πολύ καλά ότι....
δεν έχουν πείρα στο περίφημο conditionality, δηλαδή τους όρους και τις προϋποθέσεις που συνοδεύουν τα δάνεια τα οποία χορηγεί το ΔΝΤ σε διάφορες χώρες στα πλαίσια πολυετών προγραμμάτων δημοσιονομικής εξυγίανσης.

Μπορεί λοιπόν για λόγους καθαρά πολιτικούς, κοινώς για το θεαθήναι, ο πρόεδρος της Ε.Ε., η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ να εμφανίζονται ότι επιβάλλουν τους κανόνες του παιχνιδιού στην περίπτωση της Ελλάδας.

Όμως, όλοι γνωρίζουν πως μόνο τα στελέχη του ΔΝΤ έχουν την πείρα από άλλες χώρες να παρακολουθήσουν την εφαρμογή ανάλογων προγραμμάτων. Επιπλέον, το ΔΝΤ έχει τις δικές του αρχές και το καταστατικό και δεν πρόκειται να παρεκκλίνει επειδή ο επικεφαλής του Ντομινίκ Στρος-Καν θέλει πιθανόν να είναι ο υποψήφιος των Γάλλων σοσιαλιστών για την προεδρία της Γαλλίας στις επόμενες εκλογές.

Με τον έναν τρόπο ή τον άλλο, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ θα τα βρούνε και θα απαιτήσουν την επιβολή ενός πολυετούς προγράμματος, πιθανόν 3ετούς, που θα βασίζεται σε ένα μείγμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και δημοσιονομικών μέτρων λιτότητας. 
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ελληνικό εγχείρημα έχει ιδιαιτερότητες που το καθιστούν μοναδικό.

Όμως, το εγχείρημα δεν μπορεί παρά να έχει δύο αποτελέσματα.

Είτε καλό είτε άσχημο.

Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, υπήρξε μία τουλάχιστον περίπτωση μεγάλης χώρας όπου η ανάμιξη του ΔΝΤ έφερε ευημερία, παρά το βραχυπρόθεσμο κόστος, σε εύλογο χρονικό διάστημα.
Αναφερόμαστε στη Βραζιλία, που έλαβε δάνειο ύψους 30 δισ. δολαρίων περίπου από το ΔΝΤ τον Αύγουστο του 2002, με την πρώτη δόση να ανέρχεται σε 6 δισ. δολάρια περίπου.

Η Βραζιλία αντιμετώπιζε κρίση τόσο στα δημοσιονομικά της όσο και στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.

Έπρεπε μάλιστα να αποπληρώσει λήξεις ύψους 75 δισ. δολαρίων το επόμενο 12μηνο, ενώ είχε μπροστά της προεδρικές εκλογές τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, με μονομάχους τον συνδικαλιστή Λούλα ντα Σίλβα από τη μια πλευρά και τον λαϊκιστή Γκόμεζ από την άλλη να προηγούνται.

Με την εφαρμογή μιας συνετής οικονομικής πολιτικής, η Βραζιλία κατάφερε να αποφοιτήσει από το πρόγραμμα του ΔΝΤ με υψηλό βαθμό, όπως δείχνουν τα οικονομικά στοιχεία.

Δεν συνέβη το ίδιο στην περίπτωση της Αργεντινής, που έλαβε δάνειο ύψους 14 δισ. δολαρίων τον Νοέμβριο του 2000 από το ΔΝΤ αλλά κήρυξε χρεοστάσιο τον Δεκέμβριο του 2001 κι αφού είχαν προηγηθεί βίαιες διαδηλώσεις, πάγωμα τραπεζικών λογαριασμών κ.λπ.

Σημειωτέον ότι η χρεοκοπία της Αργεντινής είχε αρνητική επίδραση στη Βραζιλία.

Αναμφισβήτητα, υπάρχουν ομοιότητες αλλά και σημαντικές διαφορές ανάμεσα στη σημερινή Ελλάδα και στις δύο προαναφερθείσες χώρες της Νότιας Αμερικής.

Όμως, οι δύο χώρες δείχνουν πόσο διαφορετικό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα των προγραμμάτων του ΔΝΤ ανάλογα με την περίπτωση.
Ίσως ακούγεται σαν παρηγοριά στον υποψήφιο μαθητή του ΔΝΤ.

Όμως, το παράδειγμα της Βραζιλίας δείχνει ότι δεν κόβονται όλοι οι μαθητές των προγραμμάτων του ΔΝΤ.

Μερικοί, έστω και λίγοι, προάγονται.